Arşivimden ...

Birgün, bir yağmurla garip garip
-Çoluğu çocuğu terk edeceğim.-
Bir sevgiyle doymayacak kalbim,anladım
Alıp başımı gideceğim.

Asır yirminci asırdır,amenna
Bir yanımda sevgilerim, bir yanımda sancım
Neon lambaları büsbütün karartır gecemizi
Uzaklar daha uzaklaşır
Bir define çıkarır gibi kayalardan, Ademden beri
Sımsıcak sevgilere muhtacım.

Bir gün alıp başımı gideceğim
-Yıldızlar ışısın, yollar üşüsün, yollar...-
Belimi bir ılık şal sarsın, mavi
Hüzünlü bir serencamın ardından, şarkısız
Rüyalarım unutulmuş bir handa pes desin
Görmüş geçirmiş bir çift duygulu dudak karşısında.

Kendi kendine çekilmez oluyor ömrüm
Her insanın ayrı ayrı yaşayabilsem kaderinde
Diyarı gurbette kanlı bir aşk
Bahtsız bir çocukluk uzak köylerin birinde
En uzak beyazlar,
En yakın ikindilerde, duygulu
Ve bir sahil meyhanesinde bir akşam
İçip içip ağlasam...

Nasıl kısa kesmeli bilmiyorum?
Herkesin derdinden pay isterken.
Uzak kaderlerin suları çağlar şimdi
Yıldızlar dökülür sonsuza içimizden.

Birgün, bir parkta otururken, biliyorum
Bir el yağmurla dokunacak omuzuma
Bir çift göz,bir davet, bir kalp
Çoluğu çocuğu terk edeceğim.
Yapraklar dökülecek, çiçekler solacak

Bir sonbahar, bir sabah ve bir yağmur olacak
Toprak ve insan kokularıyla,
Uğultulu bir sarhoşluk içinde, yıllar için
Başımı alıp gideceğim.

Büyüledin Beni
Oysa Ben Kendimce Tövbe Etmiştim Aşka
Sürükledin Beni
Yürek Kalmadi Sanmiştim Benden Başka

Sen Içime Işledin
Kendimde Bulmadim Bir özellik
Ben Ararken Beni
Senden Geldi Tüm Güzellik

Biliyordum Bitanem
Bir Parça Eksikti Yaşantimda
Senmişsin Yüreğim
Seyrettiğim Her Güzel Manzara

Canimsin Herşeyimsin
Bugün Ve Yarinimda
Uzağimda Yakinimda

Gidiyorum,
Alnımda kavgalarım,
Avuçlarımda yalnızlığıma gidiyorum.
Ait olduğum acılarıma dönüyorum.
Ve bir gün beni ararsan,
Kentimin eskicilerine sor beni.
Üzerimdeki satılık düşlerimle,
Ellerimdeki kırık yüreğimle gidiyorum...

Günahlarına yanacak kadar sevdim.
Tenlerinde uyumayı değil;
Gülüşlerinde yaşamayı sevdim.
Lakin hep ayrılıklarda söküldü bedenim.
Karanlıklarına sürgülendi yüreğim.
Şimdi yamalı kalbimle
Ait olduğum yere gidiyorum...

Sökük bir kalbim,
Yıkık hayallerimle gidiyorum.
Üşüsem de gittigim yerde,
Yalnızlığımı örterim üzerime.

Elveda, son kez bir elveda.
Son kez gülümsüyorum.
Ve gidiyorum yalnızlığıma.

____####_____♥♥♥____#####__ ♥
___######____ ♥ ____######__ ♥
__######################__ ♥
_#######################__ ♥
_#######################__ ♥ Karanlik cökünce, sokagimiza,
_#######################__ ♥ Kösede ben varim, Unutamazsin,
__#####################__ ♥ O Mutlu Günler, hep gelir aklina,
___####################__ ♥ Sen beni ömrünce, UNUTAMAZSIN.!!!!
____##################__ ♥
______###############__ ♥ Mektuplari yirtip, attin diyelim,
________############__ ♥ Resimleri yirtip, yaktin diyelim,
__________#########__ ♥ Bir mazi var olup, nasil silelim,
____________#######__ ♥ Sen beni ömrünce, UNUTAMAZSIN.!!!!!
______________#####__ ♥
________________####__ ♥ Ah edip adini, her anisimda,
__________________###__ ♥ Bir asik misali, hep yanisim da,
____________________##__ ♥ Bir hayal olurum, yanibasinda,
______________________#__ ♥ Sen beni ömrünce UNUTAMAZSINNN.!!!!!!

Diyorum ki bir gün
sevdamı yüreğime yüklesem
alıp gölgemi yanıma
dağ deniz çekip gitsem...

dolanır ayaklaıma güz
anamın yanık ninnileri
kor beni çaresiz...
uçurumlar doldurur bakışlarımı
yönümü nereye çevirsem...

kalsam,
sığdıramam bu deli maviyi
ihanet kokan soluguna metropollerin
üşür gözlerimde yediveren tomurcuk
yedigöğün yıldızları
yüreğimde bir maral ağlar
hangi suya eğilsem...

kanayan bir yaradır özlemim
güz kıyılarında
akıp gider sancıyarak mevsimlere
her kirpiğimde bir gül ıslanır
hangi şarkıyı dinlesem...

gözlerimde bilinmiyen adresler
kulağımda uğuldayan sesler
durmadan bir ezgi sarıyor içimi
dudağımı kanatıyor şiirler
ah ben bu sevdayı kime söylesem...

tanrım
nedir bu gecelere sığdıramadığım hüzün
yüreğimi ikiye bölen sancı
nedir bu acemi sevda,
mavilere tutkun yanım
eğer ben şair değilsem...

bir rüzgar soluğu türkülerdeyim
bir güvercin kanadı göklerde
bulutlar bulutları kovalar
dalgalar dalgaları
durmadan bir deniz çalkalanır kalbimde
bir yol uzanır
ah nasıl özlem kokuyor uzaklar bir bilsen...

---

Yalnızım çünkü sen varsın"
..

ölümbaz öpüşler kusuyorum ceplerime
kendimi suçüstü yakalıyorum
ve kentsizliğimin isimsizliğini
Araz'a uyak düşüyorum
gözlerime senden düşler sürüyorum
ıslak bileklerim kan bayramına yatıyor
bana en büyük tehdit yine ben oluyorum
..
sonra bir durağa yaslanıyorum
sonra bir kente
ve sen gidiyorsun
ben kanıyorum
diyorlar ki; kendini dinleme hiçbir şey söylemiyorsun.
oysa "gel" desen gelirdim biliyorsun
..
yorgun Haliç'e biraz inat
biraz ihanet bırakıyorum
ellerinden bir tedirginliği bir tehdidi avuçluyorum
aklıma düşüyorsun
düşüyorum
düşünce
üşüyorum
azgın hüzünlerle körlüğüme göçüyorum
ayrılığın saati kaç geçiyor bilmiyorum
yalanlarımla bir hiçlikteyim
beni içinden kaç
..
bu kentte her yağmur kendini ağlar
aklıma düşsen yalnızlık oluyorum
ağzımdaki uykudan öpmüyorsun nicedir
nerde kimi üşüyorsun
artık kendini yakan bir ateşim
kendimize birbirimizden düşler yapamıyoruz
şimdi boş duraklara yaslanıyorum
boş kentlere
oysa "gel" desen gelecektim
..
düş satıcısı ispiyoncu bir ihtiyarın insafına kalıyorum
uysal yalnızlıklar satın alıyorum
gülüşümle ödeyerek
ve içimde yalancı bir katil taşıyorum
yeni utançlar biriktiriyorum eski günahlarıma
cüzzamlı ruhlar cehennemine gidiyorum ben
kirli sözlerimi temize çekme
oysa "gel" desen gelecektim
..
gözlerim ihanete ihbar taşıyor
kuşkulu bir cinayeti fısıldıyor kaşlarına
sözü namluna sürmelisin şimdi
en yaralı yanımdan vurmalısın beni
çünkü uçmak düşmeyi göze almaktır
..
avlunda bıraktığım az kullanılmış intiharları deniyorum
ne vakit nikotinli ellerinden yola çıksam
susuşuna kan döküyor gözlerim
sen gözüne çiğ kaçtı sanıyorsun
oysa bilmelisin Araz'ım
kimsenin içi görünmez
ve hiç bulamadıklarını
asla yitiremezsin
bak şimdi aramızda sessiz kalıyor
söylenecek bütün sözler
..
her sabah akşam oluyorsun
alnından ellerine damlıyorsun
yüzündeki yağmurla iniyorsun kente
içine dert oluyorsun kentin
dışına yağmur
yüreğinde dağılıyor kristal şehirler
duvarların kan öksürüyor
ve sen
başkalarının gözlerini
yüzümde aramamayı öğreniyorsun
beni bir durağa yaslıyorsun
beni bir kente
gidiyorsun
oysa "gel" desen gelecektim
..
susmak en inatçısı olmaktır yalnızlığın
en susmakta neydi öyle
sen en dinlerken
biliyorum Araz'ım
insan kendini bulmamalı, hep aramalı
gittiğin yerden başlıyorum öyleyse
gece cinnetlerimi de alıp yanıma
..
denize bakmayı bilmeyenler
bir gün mutlaka boğulur
işte bundandır gözlerinden kaçışlarım
..
siz hiç yar saçının bir telinden kendinize gurbet yaptınız mı
..
ben şimdi gurbetim
içimde taşıyorum
heba olsa da senlerce yılım
oysa "gel" desen gelecektim
..
ömrümden düşürdüğüm sol anahtarlarına takılıyorum hep
ve hayat yüklü kamyonlar geçiyor üstümden
şairler ölüdür derler
inanmıyorum
..
en karanlık ceketimi giyiyordum
ışığa kördüm çünkü
şimdi ise güneşe ilerliyorum
dirilmek için
..
yorgun söylentiler kanıyor solgun yaralarımdan
kırılır mı bilmem hüznümde taşıdığım kin
kinim kendime
susuşum sana
küsüşüm tüm dünyaya
..
yarısı yanık bir aşkın küllerini taşıyorum
dişlerindeki nikotin tadı terkimde
sirenler ve ateş hatları içip
sesini peydahlıyorum kendimden ve kentimden
ıslak ceplerimi buluyorum el yordamıyla
yasadışıyım
tutukla beni gözlerimden
..
kalemim bitti yitirdi şiirini şuur
öldü kanımdaki mürekkep balığı
solumdaki sise intihar etti intiharlar
bir aşkı kaça katlayabilirdi ki ezik bir yürek
yaşamak için geç bir zaman
ölmek için ise erken
..
çok davullu bir senfoni sürçüyor
dikiş tutmaz ayrılığımda
kirpiğinden yapılma bir darağacına
geceyi asıyorum
yoksun
bu yağmurlar ıslatmıyor beni
bir durağa yaslanıyorum sensiz
gidişinin en sessiz harfinden yırtılıyorum
"gel" desen gelecektim oysa
..
kulaklarımdan bordo denizler dökülüyor
şimdi herkes biraz sen biraz acı
göğsümde bir vagon
gizli sözler batıyor
fırtınalar çıkıyor üstüme
..
şakağımda
intihar acemisi bir şairin
delilik provaları
arkandan uluyan kapılardan
söküyorum kokunu
yokluğunu kokluyorum
yokluğunu yokluyorum
..
çöz gözlerimi senden hadi
ücranda yak bakışımı
gözlerine bekçi sevdam
dünden ve senden kalmayım
..
içine her düşen
kendi keşfi sanıyor seni
oysa sen
melekleri bile kıskandıracak kadar kendinsin
ve kendini acıtmak istiyorsun
ama güller kendine batamaz
bilmiyor musun
"gel" mi diyorsun

..
herkes kendi gördüğüne bakar
peki hayatın rüzgarında kime yelkeniz
kıpırdamadan duramayız bir aşk boyu
hadi en kanadığımız yerden susalım
"gel" desen gelirdim
"git" dedin ve gittin
..
Aşka...
Rüzgara...
Ayrılığa...
Zamana...
..
eyvallah...

Yokluğunu gösteren takvim yaprakları
sonbahara takılmış gibi
bir bir dökülürken yerinden
boşluğa savrulur “gelirsin” umutlarım
oysa dört mevsim baharı yaşayacak
gökkuşağının renklerini keşfedecektik
umutlar hep yeşil
çiçekler hep kırmızı olacaktı
gelmedin

acılarımın el izleri dururken yüreğimde
ve kanarken olur olmaz zamanlarda
ve örümcek ağlarına benzer hüzünler
sarkarken dört bir yanımdan
şimdi
yokluğunu kalın bir yorgan gibi sarar
sensizliğe hükümlü geceler

elmas gibi
inceden inceye işlemeye çalıştığımız sevdanın
köklerine su yürümeyince
kendiliğinden çürüdü
mermerin damarından çatlamasına benzeyip
bölünmüşken dört bir yerinden
bir türlü sabah olmayı bilmez geceler

dağlardaki esmerlik yüreğime girmiş
ve göz yaşlarım yağmura benzemişken
hep ertelenmiş
hep "geç"e bırakılmışken gelmelerin
ve bir daha geriye dönmeyeceksen
rüzgarın ninnisini eklediğin gecelerde
uykularına al beni

Keşke duygularımı kağıtlara
Kalemlere sığdırabilseydim
Sensizliğin sonsuzluğu içinde yüzerken
Belki o zaman beni anlayabilir
Beni sevebilirdin
O zaman gözyaşlarımın sebebini bilir
Şiirlerimin dilini çözebilirdin
Belki o zaman gökyüzündeki bir martı kadar özgür
Bir su damlası kadar dingin
Olabilirdim....
Keşke sana duygularımı
Anlatabilseydim
Çünkü gözyaşlarımı
Kahkahalarımın ardına saklamaktan bıktım
Bu sevgine son vermek değil!!!!!!!!
Seni bir anda unuturum sanma
Ama gün olurda birgün
Gözbebeklerinde bir başka hayal görürsem
İşte senden o zaman vazgeçerim
İşte o zaman o zaman seni unuturum
O zaman yalnızlığımı hayalinle
Hayallerinle unutmak gibi
Düşüncelerin olmaz
İşte o zaman
Her sabah seninle doğup
Her akşam sensizlikle ölmez bu yürek....

Birileri hep vardır
En doğru zamanda çıkagelen
Anlayan, dinleyen, yardım eden, sevindiren
Hep insan hep dost
Hem insan hem dost
Birileri hep vardır

Birileri hep vardır
Gözleri ufka bakarken bile, geldiği yeri unutmayan
Birileri hep vardır
Hiç esirgemeyen ve hep gülümseyen
Hep 'iyi'...

Birileri hep vardır
Tanımadığı birine gözleri dolan
Bilmediği şeye hüzünlenen

Birileri hep vardır
Sevgiyi arayan,sevgiye inanan,sevgiye sarılan
Birileri hep vardır
'Birileri böyle yapmalıydı' diyen ve o birisi hep
kendisi olan

Birileri hep vardır
İçindeki çocuğa hep kulak veren
Ve seven seven ve yine seven
Hep insan hep dost
Hem insan hem dost

Birileri hep vardır
Birileri hep olmalıdır...

---

Yaşamın her dönemi,
Sırtımda ağır yükler,
Gülüşlerimde ağladım hep..
Avuçlarımda sakladım sevinçlerimi..
Yaşamın bir kıyısına tutunmuş,
Düşme korkularıyla..
Kurduklarım hep,
Hayâlin kırıklarıydı..
Yıllar acımasız,
Yıllar son sürat..
Astım umutlarımı,
En yakın ağaçlara..
Günü geldiğinde
Uzanabileceğim..
Ben mi kısaldım,
Ağaçlar mı uzadı yoksa ?
Anlayamadım...
Tüm olmazları ,
Ben mi çekiyordum üstüme ?
Yoksa,
İşin kuralı mı farklıydı.?
Yanlış mı öğrenmiştim sevmeyi ?
Sevmek,
Vurup kaçmakmıydı yoksa ?
Hüzün gözlerimde asılı kaldı..
Baktığım aynalarda bile yoktum.

Güneş istedim,
Goncalarım kurudu..
Yağmur dedim,
Köklerimi sel aldı..
Hep,
Ama hep
Umutlarım başka bahara kaldı..
Yollarım bakımsız,
Yollarım taştan..
Bir ileri,
Üç geri gittim hep..
Yalnızlık,
Sırtıma kefen olacak..
Kına yerine umut..
Ne olur ?
Hiç olmazsa musalla taşında,
Biri bana "Seni Sevdim" desin..

Hayatı ben omuzladım,
Onlar yaşadı, ben yaşattım hep..
Ben,
Ben demedim hiç ..
Talan edildim, yağmalandım hep..
Şimdi;
Geriye baktım..
Ezilmişim ya...
Üzülmüşüm ya..
Örselenmişim ya..
Yaşamamış, yaşatmışım hep.
Gülüşlerimle ağlamış,
Avuçlarımda saklamışım sevinçlerimi..
Açınca uçuvermiş...

Dün sabah,
Senin kokunun sindiği baharlarda
Solmaya yüz tutmuş kar çiçeklerine rastladım.
Senin yüreğin gibi narindi dalları.
Gözlerim gibi ıslaktı avuçları.


Belli ki sevdamız gibi
Kar çiçekleri de mevsimsiz açmışlardı.
Küçük mutluluklarımız gibi
Dallarına gülüşlerini sığdırmışlardı.


Bir saksıya verdim nazik dallarını.
Suskundular senin gibi.
Bir gülüşünle ömür boyu mutlu olduğumu
Sensizlikte nasıl kuruduğumu
Gece boyunca anlattım durdum onlara.


Kaybettikleri güneşi arar gibiydiler.
Onların yüreğine eğildim.
Suskundular senin gibi.
Ama yürekleriyle
Güneşe olan hasretlerini dillendirdiler
Odam, özlem bulutlarıyla doldu taştı sanki.
Bir kösede onlar güneşe,
Bir köse de yüreğim sensizliğe ağlıyordu.


Onların dalları ıslandı,
Benim ise yüreğim.....
Kar çiçekleriyle sevdalarımız farklıydı;
Onlar güneşe sevdalıydı,
Ben ise sana...

Bir gün güneşe kavuşacağız der gibi
Umut doluydu gözleri.
Baktıkça yüreklerine,
Dokundukça narin ellerine,
Güneşin duydukları özlemle yanıp tutuşuyorlardı.
Bir gün sevdamıza kavuşup
Tenimizi sereceğiz güneşe der gibi
Gözlerinin içi gülüyordu.


Ya ben ?
Ya ben diye durakladım bir an.
Kar çiçekleri güneşine kavuşacakken,
Ya ben kavuşacak mıydım sevdiğime ?
Bir güneşli sabahta,
Sevdiğimin gülüşleriyle uyanabilecek miydim ?
Boğazımda düğümlendi heceler.
Yüreğimde indi kör hançerler.
Hiçbir zaman gelmeyecek ,
Sizin gibi bende kavuşacağım diyemedim.
Ve gözyaşlarım inince yüreklerine
Senin gelmeyeceğini anladılar.
Yamalı kalbimi suskunluğa ilmekleyip
Kar çiceklerine sakladım imkansızlığını...

Bu sana gizliden gizliye haykırışım.
Yüzüne hiç söylemedim seni sevdiğimi.
Mezara birde kalbime yakışırdı bu duygular
bende öğle yaptım.

Yürek adamı belki de anladın saçmaladığımı
o yüzden di belki de dur demeyişin.
Anladın belki de bu yetim duyguların canımı acıttığını.

Şimdi senin olan bir kaç kelimeye sıkı sıkıya sarılıyorum.
Her gün aynı saat boşluğa yazdığın şiiri okuyorum.

Senden ayrıldığımdan beri gözlerim hiç kurumadı.
Yetim duygularım canımı yaksa da
yinede yakıştığı yerde saklıyorum
ve seni çok seviyorum...

---

Bir ayak sesi duymayayım kapıya koşuyorum gelen sen misin diye..
Bir siyah saç görmeyeyim, yüreğim burkuluyor, ağlamaklı oluyorum..
Her şey bana seni hatırlatıyor..
Gökyüzüne baksam gözlerinin binlercesine görürüm, Bir rüzgâr değse yüzüme ellerini
düşünmeden edemem..
Yaktığım bütün sigaraların dumanları sana benzer, Tadı senden gelir yediğim yemişlerin,
İçtiğim içkilerin..
Ve içimdeki bu dayanılmaz sıkıntı, Bu emsalsiz hüzün
Seni beklediğim içindir!...
Resmine bakamaz oldum, Uykulardan korkuyorum artık..

Utanıyorum odamdaki bütün eşyalardan..
Şu sedir hala gelip oturmanı bekliyor,
Şu ayna karsısında güzelliğini seyretmeni,
Şu kadeh dudaklarına değebilmek için duruyor masada..
Ve şu saat geldiğin anda durabilir sevincinden, zaman çıldırabilir
Çünkü benim dünyamda Ölümsüzlük, seni sevmek demektir.
Bir çocuk doğmayı bekler,

Bir ağır hasta ölmeyi,
Bitkiler yağmur ve güneşi bekler,
Yalnız bir kadın sevilmeyi
Ve düşün ki bir adam,
İçinde bütün bekleyenlerin korkusu ve ümidi

Seni bekler...
Asılmayı bekleyen bir idam mahkumu gibi Sen gelinceye kadar

Pencerem kapalı duracak rüzgar gelmesin diye..

Artık perdeleri açmayacağım gün ışığı girmesin diye..

Sonra kahrolacağım bu karanlıkta, bu derin yalnızlıkta..
Ve günlerce gecelerce haykıracağım
Nerdesin diye, Nerdesin?
Bir gün bu kapıdan SEN gireceksin

Biliyorum
Ergeç bu bekleyişin bir sonu gelecek
Yıllar sonra,
Öldüğüm gün bile gelsen
Bütün bu bekleyişimi ve öldüğümü unutup
Çocuklar gibi sevineceğim,
Kalkıp sarılacağım ellerine
Uzun uzun ağlayacağım

---

---

Solarken açar Fesleğenler

affet beni
yüzün yüzümün en keşfedilmemiş haliydi
dayanamadım...
yüzdürdüm kağıttan gemilerimi
uçurdum kısa kuyruklu uçurtmalarımı…
seni işledim harf harf iliklerime
ne olur...
papatyaların ölümünden sen sorumlusun deme
ne olur son kez bak gözlerime…
yine
ikimizi bir dolansın sis
kanımıza karışsın ay.
olmadık masallardan ev yap bana
kimselerin itilmediği bir uçurum ver …
bize kalsın kurduğumuz şehir
avuçlarımda erisin mum
son kez tat alayım gökkuşağının morundan alından
düşmeden soyağacımın en gösterişli dalından…
sarma yaralarımı
at beni denizine…
solarken açan fesleğenler gibi
bakma güldüğüme
dudaklarından dökülenlerle
yüklü tutuyorum bulutlarımı…
saatimin
seni her çalışında…
demleniyorum yeniden
bir yanardağın ağzında…

affet beni
nasıl olsa
bir deniz feneri gibi
sessiz sedasız tükenirim sahillerde
sensizlikten kırılır kanatlarım
çekilir altımdaki merdiven
düşerim kendime…
sahipsiz akarsa aksın
damarlarımdaki alev alev kan
gelip geçsin mevsimler
bir yağmur bile yağdırmadan…
istersen
hiç görme
hiç duyma beni
yeter ki
kal benimle
erişilmez yıldız ol göğsüme çakıl
beni benden olabildiğince uzak kıl...

affet beni
bundan böyle uzun tut surlarını
kapa gediklerini
bir düşün uyandırmasın ötekini
dertlenme
susuz kalınca kurur asmalar
bitince yaz ötmez olur ateşböcekleri
gün gelir,
rüzgarlar taşır seni yeni ülkelere
her gün biraz daha unutursun beni…
her sırılsıklam hissedişinde
sürme gözlerimin izini…
hiç sorma
hiç anma beni
baksana,
zaman bir akmıyor seninle bana...
meraklandırmıyor seni yıldızların ölümü
göçmen kuşların geri dönmeyişleri
iyisi mi sen
güneşte tut saçlarını
zamansız lodos çarpmasın seni…
git artık...
dur gitme kal...
yaşdönümlerinden sonra
kırıldı mı bir kez kilidinde
aşk denilen anahtar
çıkamaz dışarı kimse...kimse giremez içeri
sapla gözlerindeki elmas hançeri
ve kurtul artık benden...
ama önce ne olursun
affet beni...

Aşkımıza umut ile bakan gözlerim
Sıcaklığına sevgine alışmışken
Terkettin.
Tuttuğu her şeyde tenini hisseden ellerim
Dokunuşuna alışmışken
Terkettin.
Ağzından çıkan her kelimeyle titreyen yüregim
Sesine alışmışken
Terkettin.
Seni düşünerek dalıp giden benligim
Rüyalarda sana alışmışken
Terkettin.
Yazdığı her mısrada sevgimizi anlatan kalemim
Şiirlerde sana alışmışken
Terkettin.
Seni hatırladığım her an kuş olup kanatlanıyorken
Düşüncelerde uçup sımsıcak sevgine konuyorken
Terkettin.
Simdi donuklaştım.
Gözyaşı dolu geceleri silemez oldum.
Yazdığım sevgi dolu şiirleri okuyamaz oldum.
Aşkını hatırlatan hiç bir şeye bakamaz oldum.
Sakladığım mendilini tutamaz oldum.
Elimdeki resmine bakamaz oldum.
Tam sana kavuştum aşkımı buldum derken.
Terkettin......
Sevdiceğim buralardan çekip gideceğim.
Sonunda sensizliği terkedeceğim

Hangi kelime anlatır gidişinin acısını ?
Hangi ışık aydınlatır sensizliğin karanlığını ? "

Ahh şu gitmeler…
Bazen koşa koşa
Hatta içindeki heyecan, sevinçle
Ayaklar yerden kesilircesine,
Kanatlanıp uçar gidersin.
Gidilecek yoldaki güzellikleri,
Yaşanılacak mutlulukları bilir, gidersin.
Ama, maalesef ki bazen de…
Hani ayakları geri geri gider ya insanın…
Defalarca dönüp arkana bakarsın
Bu mutluluk bırakılır mı dersin
Dünya dönmese, zaman dursa
Böylece kalsam
Doymadım, doyamadım…
Daha yaşanılacak onca güzellik varken
Bu gidiş niye der; isyan edersin
Nafile, gidersin…
Gidersin ama,
Giden sadece bedendir
Ruhun kalır oracıkta
Geride kalanların, her dara düştüklerinde,
Bir umut ışığı yakacaktır.
Karanlık gecelerini aydınlatacaktır zaman zaman
Yaşanılacak yarınlara inat savaş başlamıştır
İçindeki umutla savaşır dönüş için.
Her gidişin bir dönüşü vardır elbet.
Gidilen yol bir avuç kara toprak olmazsa…
Beden de dönecektir ruhuna.
Doyasıya umutlarını,
Gülüşlerini yaşamak,
Yarım kalan mutluluğu tamamlamak için.

---

Gidiyorsun.
Giderken,
Yıldızlar düşüyor saçlarına.
Sesi kısılmış bir rüzgar gibiyim.
Konuşuyorum, duymuyorsun.
Akıyorsun gözlerimden.
Durduramıyorum akışını.
Bentler kuruyorum hücrelerimden.
Yıkıp geçiyorsun yüreğimi.

Yıkık bedenimi toparlarken
İçimi gidişinle kanatıyorum.
Kan revan içindeki yüreğimi,
Kurak toprağa siliyorum.
Ve yağmura susayan toprak,
Yalnızlığımı içiyor tozlu dudaklarıyla.

Gidiyorsun,
Umutlarım tozlu raflara kaldırılıyor.
Düşleri çalınmış bir yürek gibi ağlıyorum.
Bulutlardan yağmurları sağarken
Islak göz pınarlarımı
Taşların yüreklerinde kuruluyorum.

Kayboluyorum karanlıklarında.
Gitme desem de gideceksin.
Hadi vur yüreğime gözyaşlarınla.
Perdelerini kapat gözlerime.
Yak onca yaşanmışlıkları.
Yüreğimden gitmeden
Hadi vur yalnızlığını..
Ben, her kuşluk vakti
Ayrılığınla yıkarım
Kan çanağı olmuş gözlerimi.
Her gece anılarınla yakarım
Sensizlikte üşüyen yüreğimi.


Hadi, durma ayazlarda.
Gidişinle yüreğimi yakmışken,
Acılarınla inatlaşan
Bedenimi yalnızlığınla yıkmışken
Durma, üşüyorum içten ice.
Gidişinle ört sessizliğimi.

Durma, koş yıldızsız gecelere.
Ölmemi bekleme sensizlikte.
Yıldızlar şahidimdir.
Sen yaşarken, varlığında.
Ben; yokluğunda
Seni nefesim diye soluyacağım
Yalnızlığını emen dudaklarımla

---

Gidiyorsun.
Giderken,
Yıldızlar düşüyor saçlarına.
Sesi kısılmış bir rüzgar gibiyim.
Konuşuyorum, duymuyorsun.
Akıyorsun gözlerimden.
Durduramıyorum akışını.
Bentler kuruyorum hücrelerimden.
Yıkıp geçiyorsun yüreğimi.

Yıkık bedenimi toparlarken
İçimi gidişinle kanatıyorum.
Kan revan içindeki yüreğimi,
Kurak toprağa siliyorum.
Ve yağmura susayan toprak,
Yalnızlığımı içiyor tozlu dudaklarıyla.

Gidiyorsun,
Umutlarım tozlu raflara kaldırılıyor.
Düşleri çalınmış bir yürek gibi ağlıyorum.
Bulutlardan yağmurları sağarken
Islak göz pınarlarımı
Taşların yüreklerinde kuruluyorum.

Kayboluyorum karanlıklarında.
Gitme desem de gideceksin.
Hadi vur yüreğime gözyaşlarınla.
Perdelerini kapat gözlerime.
Yak onca yaşanmışlıkları.
Yüreğimden gitmeden
Hadi vur yalnızlığını..
Ben, her kuşluk vakti
Ayrılığınla yıkarım
Kan çanağı olmuş gözlerimi.
Her gece anılarınla yakarım
Sensizlikte üşüyen yüreğimi.


Hadi, durma ayazlarda.
Gidişinle yüreğimi yakmışken,
Acılarınla inatlaşan
Bedenimi yalnızlığınla yıkmışken
Durma, üşüyorum içten ice.
Gidişinle ört sessizliğimi.

Durma, koş yıldızsız gecelere.
Ölmemi bekleme sensizlikte.
Yıldızlar şahidimdir.
Sen yaşarken, varlığında.
Ben; yokluğunda
Seni nefesim diye soluyacağım
Yalnızlığını emen dudaklarımla

Seni Sevmek ;
Acıya İnat
Hayata gülümseyebilmektir.

Seni Sevmek ;
Gözyaşında bile
Baharın soluklandığı gülüşünü hissedebilmektir.

Seni Sevmek ;
Karanlığa inat
Gözlerinde aydınlığı görebilmektir.

Seni Sevmek ;
Rüzgara inat
Gül kokulu nefesini içine çekebilmektir.

Seni Sevmek ;
Soğuğa inat
Her yağmur damlasını
Sen diye Seyredebilmektir.

Seni Sevmek ;
Sensizliğe inat
Bir ömür seni bekleyebilmektir.

Seni Sevmek ;
Ölüme inat
Güneşli sabahlarda
Mutlulukları gözlerinde yakayabilmektir

Keşke gidişin kefenim olsaydı; ne yazık ki yokluğunda bile ölemiyorum "

Yüreğini baharda beklerken;
Sen, rüzgarı koynuna alarak gitmiştin.
Ben bir ömre sığdırmazken aşkı;
Yeminlerini ıslak yağmurda kurutup
Anılarımızı kibritsiz yakarak gitmiştin.

Giderken söyleyemediğim ,
Tek bir cümle için yollara düştüm.
Hep seni aradım ıssız köşelerde.
Yağan yağmura kafa tutacak,
Yalnızlığımı nefesimde yakacak,
Cüretkâr bir yangın aradım durdum içimde...

Son cümlemi söylemek için,
Uçurumlara düştüm sisli gecelerde.
Umutlarımı duvarlara çarpacak ,
Seni seven kalbimi yakacak oldum.
Ama ..ateşi saklayan dağ gibi sustum.
Karanlığı besleyen bir çığ gibi,
Yutkundum içimde kanayan çığlıkları.
Çünkü, ömür boyu susacak kadar
Seviyordum seni.

Rüzgar ince ince okşardı terli sırtımı.
Fırtınalar ise usul usul ovardı kanayan yaramı.
Sabrımı sınıyordu kanlı pusular.
Belki de bu sabrım yetmeyecekti
Sana kavuşmama...

Pes etmedim yalnızlığına.
Ve kaybolsam bir an yollarında;
Tanıdık bir ayaz aradım durdum.
Güneşe mevzilenmiş sabahın koynunda.

Dizlerimin feri kalmadı karanlıklarında.
Tükettim yollarında çocuksu düşlerimi.
Son nefesimde söylüyorum artık.
Sana ıslanmış birkaç cümleyi.....

“ Gökkuşağında yaşamak için,
İliklerine kadar ıslanmak gerekirmiş.”

Seni yaşamak,
Her nefesine ölümü sığdırıp
İki gülüşünle hayata bakabilmekmiş...

Ve şimdi ben, ömür boyu susuyorum.

Biz seninle yaşadığımız hayat kadar yalandık, ölüm kadar gerçek."

Geldiğinde,
Yetim bıraktığın yüreğimi iki parça göreceksin.
Sol yanımı gözyaşında sel olmuş,
Sağ yanımı kan içinde solmuş bulacaksın.
Dayanamayacaksın sensiz bu halime.
Hep acılarında sevgisine dayandığın
Bu adamı yerinde bulamayacaksın...
Çünkü sağlam olarak bıraktığın o adamı
Sensizlikte çökmüş ve yatalak bulacaksın .
Yıkılır gibi olacaksın bir an,
Ve yıkılacaksın.

Yerden kalkarken
Şarkımızın çalındığını fark edeceksin.
Kızacaksın bana.
Sen geldiğin için çalınıyor zannedeceksin.
Nerden bileceksin ki,
Gittiğin o günden beri
Plaklarda hep aynı şarkının çalındığını
Dudaklarımda hep isminin ıslandığını..
Nerden bileceksin ki.

Sonra yerde boş sigara paketlerini fark edeceksin
“ Canımcım hani sen sigara içmezdin “ diye
Mırıldanacak dudakların.
Nerden bileceksin ki,
Sensizlikte her gece
Dudaklarımı ateşlere değdirip
Yüreğimi hasretinde delice yaktığımı
Umutlarımı rıhtımlara bıraktığımı
Nerden bileceksin ki.

Duvarlara ilişecek gözlerin.
İsminin yazılı olduğunu fark edeceksin.
Neden ismimi boyadın diye soracaksın.
Ne yazık ki yine yanılacaksın.
Nerden bileceksin ki,
Sensizlikte her gece ismini
Kanattığım dudaklarımla duvarlara yazdığımı.
Unutsan da beni,
Benim seni hiç unutamadığımı
Nerden bileceksin ki..

Sandalyeye oturacaksın onca acıdan sonra.
Bir şiir dikkatini çekecek kâğıtların arasından
Tek tek okuyacaksın satırlarını.

“ Sensizlikte bile tek varlığımsın
Kadere inat tek yaşama kaynağımsın
Ve unuttuğun bu yürekte
Hala unutamadığımsın.
Ve sen...
Sen benim tek Canımsın “

Sessizce başladığın bu şiirin sonunu
Gözyaşlarınla "sen " bitireceksin.
Göz pınarların sel olup dolacak avuçlarına.
Kelimeler düğümlenecek dudaklarında.
İşte o an seni seviyorum
Seni seviyorum Canım diye
Delice bağırmak isteyeceksin...

Ve yatağımdan yere düştüğümü fark edeceksin .
Ölmemelisin diye yalvaracak yüreğin.
Bir soluğumu arayacaksın bedenimde.
Nefes alacağımı,
Yaşayacağımı düşüneceksin.
Ama yine yanılacaksın ;
Çünkü ben çoktan yüreğinde
Ölümü tatmış olacağım
Ve nerden bileceksin ki;
Ölüme bile giderken
Son nefesimde
Dudaklarımda ismini andığımı
Acı çekerken bile
Gözlerimi gözlerinden ayırmadığımı
Nerden bileceksin ki...

Ne yazık ki hep yanıldın canım.
Ama sonunda
Unutulsam da seni ölümüne sevdiğimi
Ömür boyu hep seni beklediğimi
Sensiz geçen günü ömür değil;
Ölüm bildiğimi
Geç olsan da anlayacaksın...

Giderken tek kelimelik elvedana bile hazırdım.
Lakin bir " hoşcakal " demeden çekip gittin. "

Ne düşler büyütmüştüm varlığında.
Oysa sen gitmeyi tercih ettin.
Ne acı besteler yaptım ruhumun gelgitlerinde.
En gururlu savaştı benimkisi.
Sensizlikte yaşarken
Yalnızlığında savaşmak..
Tek bir silahım vardı.
O da karanlıklarımı aydınlatan gözlerin.

İnan gittiğinde " kendime " adıma üzülmedim.
Hayatımın hiçbir döneminde,
Sevgide tamamlanmış bir resmim yoktu çünkü.
Oysa ben sana üzülür,
Sana tasalanırım amansız gecelerde.
Fırtınalarda hangi limanlara sığınırsın ?
Ayazlarda hangi ateşlerde ısınırsın ?
Bilemiyorum.
Ben, gidişine değil;
Yalnızlığımdaki ıslak gözlerine üzülürüm.

Kim bilir sen
Bu saatlerde kuş tüyü yatağında
Makyajsız düşlere gülümserken,
Ben ayrılığın en derin okyanuslarına gömülürüm.
Çırpındıkça daha çok boğulurum yalnızlığında.

Şimdilerde,
Sensiz bu yüreğe ,
Yoksulların acı yüzüne çizilmiş hüzünler doluyor.
Bir cehennem ateşinde yanıyor anılarım.
Bir de biri bitmeden diğeri yakılan sigaralarım.
Umutsuz değildim asla.
Ama o " veda etmeden " gidişinden sonra.
Her rüzgar içimi soğuttu.
Her nefes beni yalnızlıkla avuttu.
Gelmeyeceğini bile bile
Yüreğimi sarkıttım umut kuyularına.
Bir avuç su ile hasretini söndürecekken
Meğer kova kova " hasret yangınlarını" çekmişim.

Mutluysan eğer bensiz,
Can çekişen kelebekler bile kanatlanmaya hazır.
Sönmüş yıldızlarım ise parlamaya.
Ne diyebilirim ki;
Ben seni ölümüne sevmiştim.
Oysa sen;
Gidişinde bir kelimeyi çok gördün bana.
Şimdi teninde haram eller dolaşırken
Yüreğim ketum yalnızlığınla savaşırken
Söylemediklerine gebe kalmış kelimeyi
Dudaklarımda kanatarak söylüyorum;
" Hoşcakal gülüm."

Giderken tek kelimelik elvedana bile hazırdım.
Lakin bir " hoşcakal " demeden çekip gittin. "

Ne düşler büyütmüştüm varlığında.
Oysa sen gitmeyi tercih ettin.
Ne acı besteler yaptım ruhumun gelgitlerinde.
En gururlu savaştı benimkisi.
Sensizlikte yaşarken
Yalnızlığında savaşmak..
Tek bir silahım vardı.
O da karanlıklarımı aydınlatan gözlerin.

İnan gittiğinde " kendime " adıma üzülmedim.
Hayatımın hiçbir döneminde,
Sevgide tamamlanmış bir resmim yoktu çünkü.
Oysa ben sana üzülür,
Sana tasalanırım amansız gecelerde.
Fırtınalarda hangi limanlara sığınırsın ?
Ayazlarda hangi ateşlerde ısınırsın ?
Bilemiyorum.
Ben, gidişine değil;
Yalnızlığımdaki ıslak gözlerine üzülürüm.

Kim bilir sen
Bu saatlerde kuş tüyü yatağında
Makyajsız düşlere gülümserken,
Ben ayrılığın en derin okyanuslarına gömülürüm.
Çırpındıkça daha çok boğulurum yalnızlığında.

Şimdilerde,
Sensiz bu yüreğe ,
Yoksulların acı yüzüne çizilmiş hüzünler doluyor.
Bir cehennem ateşinde yanıyor anılarım.
Bir de biri bitmeden diğeri yakılan sigaralarım.
Umutsuz değildim asla.
Ama o " veda etmeden " gidişinden sonra.
Her rüzgar içimi soğuttu.
Her nefes beni yalnızlıkla avuttu.
Gelmeyeceğini bile bile
Yüreğimi sarkıttım umut kuyularına.
Bir avuç su ile hasretini söndürecekken
Meğer kova kova " hasret yangınlarını" çekmişim.

Mutluysan eğer bensiz,
Can çekişen kelebekler bile kanatlanmaya hazır.
Sönmüş yıldızlarım ise parlamaya.
Ne diyebilirim ki;
Ben seni ölümüne sevmiştim.
Oysa sen;
Gidişinde bir kelimeyi çok gördün bana.
Şimdi teninde haram eller dolaşırken
Yüreğim ketum yalnızlığınla savaşırken
Söylemediklerine gebe kalmış kelimeyi
Dudaklarımda kanatarak söylüyorum;
" Hoşcakal gülüm."

Son Sahne
Madem ayrılık var birazdan
Durma söyle bana bittiğini söyle
Madem bu son bakışmalar seninle
Durma söyle hadi elveda de

Son dakikalar son bakışmalar
Geçiyor gözlerimizden

Bırak kendini çok özel bu gece
Ayrılık var seninle oyun bitiyor bu gece
Bırak kendini son yıldızız seninle
Tut biraz ellerimi bu son saniye

Bugün yine güneş doğacak
Ama sensiz parlayacak
Beni ısıtmayacak
Sokaklar yine insanlarla dolacak
Ama sensiz beni beni çağırmayacak

Son fırsat bu son gece
Sarıl boynuma ağla sessizce

biz ne zaman büyüdük
hiçbir şeyden emin değilim. dünya dönerken bana sormuyor ve herkes benim gibi hiçbir sorunun cevabı doyurmuyor aklımı... koşturup durduğumuz birçok şey boş aslında iş, güç, para(mübadele aracı)... bunlar niye ki ? ağlayıp durduğumuz hiçbir aşk, hiçbir acı bizim hakettiğimiz şeyler değil. bizim için üzülenler de boşa üzülüyor. bu kadar sevilmeyi, sevmeyi sadece çocuklar hakediyor. biz ne zaman büyüdük? ne zaman düştük bu hayat derdine ? biz ne zaman büyüdük de, akıl verir olduk küçüklere
bişiy yok
ve, en çok seni özledim ben... ne çok özledim bir bilsen karşı komşunun çocuğunun sokağa çıkmasını sabırla beklemeni müjgan teyzenin ojesinin dibi kalsın diye bitirmesini dilemeni sokakta oyun arası annenin hazırladığı ekmek arasını elin kir-pislik farketmeden tatlı tatlı yemeni düştüğünde dizinin kanadığını görünce ağlamanı,annenin öpüyorum bak deyişiyle acısının kaybolmasını neslihan teyzenin gülleri sevdiğin için kıyamadığı güllerinden sana vermesini yaz akşamlarında oturduğun kaldırımı yazın oyunun tam ortasındayken bastıran yağmura aldırmadan üzerindekini başına çekerek oyuna devam etmeni iki sokak ötedeki adını bilmediğim teyzenin her bahar gelişinde baharın müjdecisi leylaklardan sana vermesini ilk alınan saatin için o büyükkkk sevincini mutluluğunu inatçılığını dikbaşlılığını ama her ne olursa olsun güler yüzünü .... kırmızı eteğini, beyaz gömleğini, kırmızı rugan ayakkabılarını, beyaz şapkanı, sarı uzun saçlarını .... oturduğun o kaldırımın önüne diz çöküp , karşına, tam karşına diz çöküp sarılmak istiyorum sana... yaşadıklarımı omzunda bırakıp sendeki beni geri almak isterdim mümkün olsa... SENİ ÇOK ÖZLEDİM... "çocukluğum"!!!