Günbatımı ağlatır insanı

Günbatımı ağlatır insanı

Yalnızsan vurulmuşsan hele bir kez

Dokunur kar tanesi

Yorgun omuzuna düşerken

Ekmek midir, su mudur doyuran seni

Yoksa ince bir tebessüm mü

Kimse beni sevmiyor derken

Ayrılık şarkısının hangi makamındasın bilemezsin

Rüzgarın ellerinden tutup

gitmek istersin kimsenin bilmediği bir yere

Ölüm çağırır da tutup ceketinden

Bu şehir bırakmaz seni

Gidemezsin




Hüzün kentidir burası

Geceler daha bir uzun olur
Yorgunsan, yıkılmışsan hele bir kez

Soğutur rengi elvedanın

Bir meçhule boyun bükerken

Aşk mıdır, acı mıdır çağıran seni

Yoksa bitmesin deyişin mi

Sevdiğin gidiyorum derken

Yüzüne düşer de sevdanın kahrı

Bıraktığı izleri silemezsin

Bütün sevmeleri bir yana koyup

sevmek istersin yok yere

Bahar çağırır da esaretinden

Bu şehir anlamaz seni

SEVEMEZSİN

saoLasın